Brachypelma smithi

Opis ptasznika

Brachypelma Smithi zostaÂł sklasyfikowany i opisany w 1897 roku przez Cambridge`a. WystĂŞpuje w Meksyku, na sawannach. Tak jak wszystkie ptaszniki z rodzaju Brachypelma podlega Konwencji WaszyngtoĂąskiej (CIT ES). W naturze pajÂąk ten jest rzadko spotykany, poniewaÂż wiele osobnikĂłw odÂławiano z ich naturalnego Âśrodowiska na potrzeby rynku terrorystycznego. Teraz jest to jeden z najpopularniejszych gatunkĂłw w hodowli, czĂŞsto jest rozmnaÂżany w niewoli i praktycznie wszystkie dostĂŞpne w sprzedaÂży osobniki pochodzÂą z hodowli. Samice tego gatunku doÂżywajÂą nawet 20 lat, natomiast samce maksymalnie do roku po ostatniej wylince (czyli ÂżyjÂą okoÂło 2-3 lata).

Jest to jeden z najpiêkniej ubarwionych ptaszników. Posiada czarny odw³ok oraz odnó¿a z czerwonymi plamkami. karapaks jest czarny z jasn¹ obwódk¹. M³ode osobniki nie przypominaj¹ ubarwieniem doros³ych okazów. S¹ ró¿owe, a na odw³oku posiadaj¹ ciemn¹ plamkê. Wybarwiaj¹ siê po oko³o 6 wylince. Osi¹ga doœÌ spore rozmiary. Doros³e samice dorastaj¹ do 6-8cm cia³a (z rozstawionymi odnó¿ami nawet do 15cm). Samce s¹ mniejsze i nie przekraczaj¹ 5,5cm. Dojrza³e p³ciowo samce posiadaj¹ na pierwszej parze odnó¿y haczyki, którymi podtrzymuj¹ samicê podczas kopulacja, a tak¿e "bulbusy" na nogog³aszczkach, w których przechowuj¹ nasienie. S¹ tak¿e szczuplejsze i maj¹ d³u¿sze odnó¿a ni¿ samice.

Typ zachowania ptasznika

Brachypelma Smithi nie posiada silnego jadu, a jego ukÂąszenia zazwyczaj powodujÂą jedynie opuchliznĂŞ w miejscu ukÂąszenia. Rzadko przejawia agresjĂŞ. NaleÂży raczej do gatunkĂłw spokojnych i najczĂŞÂściej broni siĂŞ poprzez wyczesywanie parzÂących wÂłoskĂłw z odwÂłoka. Jest to idealny pajÂąk dla poczÂątkujÂących hodowcĂłw. Im pajÂąk jest starszy tym spokojniejszy i zazwyczaj moÂżna spokojnie manipulowaĂŚ w terrarium goÂłymi rĂŞkami.

Terrarium

Terrarium dla tego gatunku powinno mieÌ wymiary 30/20/20cm (wysokoœÌ nie mo¿e byÌ zbyt du¿a, poniewa¿ grozi to upadkiem paj¹ka i uszkodzeniem odw³oka, co prawie zawsze koùczy siê œmierci¹). M³ode paj¹ki trzymamy w pojemnikach o odpowiednich rozmiarach (dla zupe³nie ma³ych ptaszników dobre s¹ pude³eczka po kliszy fotograficznej). Jako pod³o¿e stosujemy w³ókno kokosowe lub kwaœny torf. Wa¿ne, aby dobrze utrzymywa³o wilgotnoœÌ (na poziomie 60-75%). W terrarium umieszczamy równie¿ kryjówkê z po³ówki orzecha kokosowego lub doniczki. ¯ywych roœlin raczej siê nie stosuje, poniewa¿ paj¹k najprawdopodobniej by je wykopa³. £adnie prezentuj¹ siê roœliny sztuczne, których du¿y wybór jest w sklepach zoologicznych lub kwiaciarniach. W pojemniku powinna znaleŸÌ siê równie¿ miseczka z wod¹ (paj¹ki czêsto z niej pij¹, a jeœli jest dostatecznie du¿a to wchodz¹ do niej ca³e), jednak czêsto spryskujemy terrarium to nie jest ona konieczna, paj¹ki spijaj¹ wodê z elementów wyposa¿enia, œcianek pojemnika i pajêczyny. Terrarium mo¿na ogrzewaÌ przy pomocy czerwonej ¿arówki. Ptaszniki s¹ zwierzêtami aktywnymi g³ownie w nocy i wieczorem, a poniewa¿ nie widz¹ one czerwonego œwiat³a mo¿emy je dziêki takiej ¿arówce czêœciej obserwowaÌ. Temperaturê utrzymujemy na poziomie 23-28°C.

Pokarm

MÂłode pajÂąki karmimy wylĂŞgiem Âświerszczy, pinkami, muszkami owocowymi lub kawaÂłkami mÂącznikĂłw. Podajemy im pokarm co 2-4 dni. DorosÂłe pajÂąki chĂŞtnie jedzÂą Âświerszcze, karaczany, drewnojady, mÂączniki i inne owady. Co jakiÂś czas moÂżna im teÂż podaĂŚ noworodka mysiego. Karmimy je 1-2 razy w tygodniu. Pokarm dla pajÂąka nie powinien byĂŚ wiĂŞkszy niÂż jego karapaks. 
WiĂŞcej poczytasz tutaj http://birdspiders.pun.pl/viewtopic.php?id=32

RozmnaÂżanie

Rozmna¿anie tego gatunku jest ³atwe. Przed dopuszczeniem parê nale¿y dobrze nakarmiÌ, aby unikn¹Ì zjedzenia przez samicê partnera. Samice rzadko s¹ agresywne w stosunku do samców, a kopulacja zazwyczaj nastêpuje szybko i bez problemów. Samiec nawo³uje samicê, bêbni¹c przednimi odnó¿ami o pod³o¿e. Jeœli ta mu odpowiada tym samym znaczy to, ¿e jest gotowa do kopulacji. Samiec, po wybadaniu sytuacji, zgina partnerkê tak jakby chcia³ j¹ z³amaÌ, przekazuje jej nasienie i po kilkudziesiêciu sekundach ucieka. Samica wytwarza kokon po 2 miesi¹cach od kopulacji (czasami mo¿e to trwaÌ d³u¿ej), w którym znajduje siê 100-600 jajeczek. Nale¿y go odebraÌ samicy, aby unikn¹Ì jego zniszczenia przez samicê i przenieœÌ do inkubatora. Kokon nale¿y rozci¹Ì po 50-60 dniach. Nimfy po przejœciu dwóch wylinek staj¹ siê normalnymi paj¹kami, które nale¿y rozdzieliÌ do osobnych pude³ek. Od tego momentu zaczynamy je te¿ karmiÌ. Przy dobrej opiece dojrzewaj¹ po 2-3 latach.

Ostatnio edytowany przez Fat'Matic (2008-03-14 14:08:54)