Brachypelma Emilia

Opis ptasznika

Na wolnoÂści wystĂŞpuje w Meksyku i Panamie. Jest to jedna z mniejszych Brachypelm. Jako gatunek sklasyfikowany w 1856 roku przez White'a. Inne nazwy to Mygale emilia, Eurypelma emilia, Euathlus emilia i Brachypelma aemilia. Angielskie nazwy tego ptasznika to Mexican True Red Leg Tarantula oraz Mexican Red Leg Tarantula.

Dorasta do 6-7 cm cia³a, a rozpostartymi odnó¿ami mierzy oko³o 13-15 cm.

Samice ¿yj¹ oko³o 20 lat, samce oko³o roku-dwóch po ostatniej wylince. Wymaga terrarium o wymiarach 30/20/20 cm (d³./szer./wys.). Optymalna temperatura dla tego gatunku to 25-27°C (raczej nie powinna spadaÌ poni¿ej 20°C), wilgotnoœÌ powinna mieœciÌ siê w granicach 50-60%.

Brachypelma emilia jest ³adnie ubarwionym ptasznikiem. Tarczka grzbietowa jest pomaraùczowa z czarnym trójk¹tem od strony szczêkoczu³ków, odw³ok szaro-czarny poroœniêty d³u¿szymi pomaraùczowymi w³oskami. Odnó¿a czarne z pomaraùczowymi goleniami, gêsto ow³osione. Nie ma ró¿nic w ubarwieniu samców i samic. M³ode s¹ ró¿owe z ciemn¹ plamk¹ na odw³oku. Kolory zaczynaj¹ pojawiaÌ siê oko³o czwartej-pi¹tej wylinki. Barwy s¹ intensywniejsze po linieniu, póŸniej s¹ przyt³umione.

Typ zachowania ptasznika

Brachypelma emilia nie ma jadu niebezpiecznego dla czÂłowieka, jest to jeden z najÂłagodniejszych gatunkĂłw. Bardzo rzadko trafia siĂŞ osobnik niezrĂłwnowaÂżony. Jego obronÂą jest wyczesywanie wÂłoskĂłw parzÂących z odwÂłoka. JeÂżeli nie chcemy mieĂŚ zwierzÂąt z Âłysym odwÂłokiem, naleÂży jak najmniej manipulowaĂŚ u niego w terrarium i unikaĂŚ brania go na rĂŞce. Poza tym, jeÂżeli pajÂąk wyczesze wÂłoski na rĂŞkĂŞ wÂłaÂściciela, mogÂą one wywoÂłaĂŚ swĂŞdzenie, nawet po dokÂładnym umyciu dÂłoni. Gatunek objĂŞty prawnÂą ochronÂą

Terrarium

Pod³o¿em mo¿e byÌ torf lub substrat kokosowy o warstwie oko³o 10 cm. Ptaszniki te lubi¹ kopaÌ w pod³o¿u i szybko przemeblowuj¹ swoje terytorium. Do pomieszczenia zwierzêcia mo¿na w³o¿yÌ konar, kamienie, po³ówkê orzecha kokosowego. Mo¿na tak¿e tam umieœciÌ miseczkê z wod¹ - niektóre osobniki czêsto pij¹ z niej wodê. U niektórych osobników zaobserwowano, ¿e kiedy chc¹ siê och³odziÌ wchodz¹ do wody. ¯ywe roœliny siê nie nadaj¹, poniewa¿ paj¹k je wykopie. Dla ozdoby mo¿na w³o¿yÌ do terrarium roœlinki sztuczne lub kêpy suchej, ozdobnej trawy..

Pokarm

Doros³e i podroœniête osobniki karmimy œwierszczami, karaczanami, owadami ³¹kowymi, szaraùcz¹. M³odym podajemy larwy m¹cznika m³ynarka. Samce rosn¹ szybciej ni¿ samice. Nie ma problemów z karmieniem tego gatunku.
WiĂŞcej poczytasz tutaj http://birdspiders.pun.pl/viewtopic.php?id=32

RozmnaÂżanie

Samce majÂą na przedniej parze odnó¿y krocznych haczyki, a na nogogÂłaszczkach narzÂądy kopulacyjne (tzw. bulbusy). W niewoli Âłatwo siĂŞ rozmnaÂża. Przed kopulacjÂą naleÂży parĂŞ dobrze nakarmiĂŚ. Samica nie przejawia agresywnoÂści w stosunku do samca. Po okoÂło 2 miesiÂącach (okres ten moÂże siĂŞ oczywiÂście nawet znacznie wysÂłuÂżyĂŚ) od kopulacji samica skÂłada do kokonu od 200 do 800 jajeczek. Zdarza siĂŞ takÂże, Âże pajÂąki kopulujÂą, po czym samica po kilku miesiÂącach linieje. MÂłode przechodzÂą pierwszÂą wylinkĂŞ 8-10 tygodni od zrobienia kokonu. ÂŚwieÂżo wyklute pajÂączki majÂą okoÂło 5 mm wielkoÂści. Samce dojrzewajÂą po 13-15 wylince (2-2,5 roku), samice po 16-17 (3-4 lata). MiaÂłam dwa samce – jeden z nich po 12 wylince nie byÂł jeszcze dorosÂły, drugi dojrzaÂł po 14 linieniach. OczywiÂście zdarzajÂą siĂŞ wyjÂątki – sÂłyszaÂłam o samicach, ktĂłre po 10 wylince (wiek: 3,5 roku) wytwarzaÂły kokony. Takie mÂłode samiczki majÂą w kokonach zwykle mniej jajeczek – okoÂło 250-300 szt.